Reconstruction:Old Dutch/scutten
Old Dutch
Etymology
Inherited from Proto-West Germanic *skuttijan, from Proto-Germanic *skutjaną.
Verb
*scutten
Declension
Conjugation of *scutten (weak class 1)
| infinitive | *scutten | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *scutto, *scutton | *scuttida |
| 2nd person singular | *scuttis | *scuttidos |
| 3rd person singular | *scuttit | *scuttida |
| 1st person plural | *scuttun | *scuttidon |
| 2nd person plural | *scuttit | *scuttidot |
| 3rd person plural | *scuttunt | *scuttidon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *scutte | *scuttidi |
| 2nd person singular | *scuttis | *scuttidis |
| 3rd person singular | *scutte | *scuttidi |
| 1st person plural | *scuttin | *scuttidin |
| 2nd person plural | *scuttit | *scuttidit |
| 3rd person plural | *scuttin | *scuttidin |
| imperative | present | |
| singular | *scutti | |
| plural | *scuttit | |
| participle | present | past |
| *scuttendi | *scuttit, *giscuttit | |