Reconstruction:Old Dutch/sticken
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *stikjaną.
Verb
*sticken
Inflection
Conjugation of *sticken (weak class 1)
| infinitive | *sticken | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *sticco, *sticcon | *stickida |
| 2nd person singular | *stickis | *stickidos |
| 3rd person singular | *stickit | *stickida |
| 1st person plural | *sticcun | *stickidon |
| 2nd person plural | *stickit | *stickidot |
| 3rd person plural | *sticcunt | *stickidon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *sticke | *stickidi |
| 2nd person singular | *stickis | *stickidis |
| 3rd person singular | *sticke | *stickidi |
| 1st person plural | *stickin | *stickidin |
| 2nd person plural | *stickit | *stickidit |
| 3rd person plural | *stickin | *stickidin |
| imperative | present | |
| singular | *sticki | |
| plural | *stickit | |
| participle | present | past |
| *stickendi | *stickit, *gistickit | |
Descendants
- Middle Dutch: sticken
Further reading
- “stikken”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012