Reconstruction:Old Dutch/utiron
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *ūtiʀōn. Equivalent to ūtiro (“outer”) + -on.
Verb
*ūtiron
Inflection
Conjugation of *ūtiron (weak class 2)
| infinitive | *ūtiron | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *ūtiro, *ūtiron | *ūtiroda |
| 2nd person singular | *ūtiros | *ūtirodos |
| 3rd person singular | *ūtirot | *ūtiroda |
| 1st person plural | *ūtiron | *ūtirodon |
| 2nd person plural | *ūtirot | *ūtirodot |
| 3rd person plural | *ūtiront | *ūtirodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *ūtire | *ūtirodi |
| 2nd person singular | *ūtiris | *ūtirodis |
| 3rd person singular | *ūtire | *ūtirodi |
| 1st person plural | *ūtirin | *ūtirodin |
| 2nd person plural | *ūtirit | *ūtirodit |
| 3rd person plural | *ūtirin | *ūtirodin |
| imperative | present | |
| singular | *ūtiro | |
| plural | *ūtirot | |
| participle | present | past |
| *ūtirondi | *ūtirot, *giūtirot | |
Descendants
- Middle Dutch: uteren
- Dutch: uiteren
- → English: utter