Reconstruction:Old Saxon/dwinan
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *dwīnaną, whence also Old English dwīnan (English dwine), Old Dutch *dwīnan (Dutch dwijnen, verdwijnen), Old Norse dvína.
Verb
*dwīnan
Conjugation
Conjugation of *dwīnan (strong class 1)
| infinitive | *dwīnan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *dwīnu | *dwēn |
| 2nd person singular | *dwīnis | *dwini |
| 3rd person singular | *dwīnid | *dwēn |
| plural | *dwīnad | *dwinun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *dwīne | *dwini |
| 2nd person singular | *dwīnes | *dwinis |
| 3rd person singular | *dwīne | *dwini |
| plural | *dwīnen | *dwinin |
| imperative | present | |
| singular | *dwīn | |
| plural | *dwīnad | |
| participle | present | past |
| *dwīnandi | *gidwinan, *dwinan | |
Descendants
- Middle Low German: *dwînen
- Low German: dwienen
- ⇒ Low German: verdwienen