Reconstruction:Proto-Celtic/seibaris
Proto-Celtic
Etymology
Unknown. Possibly from Proto-Indo-European *sh₂ey- (“to bind, fetter”) or from a substrate language.[1]
Noun
*seibaris m[1]
Inflection
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | *seibaris | *seibarī | *seibarīs |
| vocative | *seibari | *seibarī | *seibarīs |
| accusative | *seibarim | *seibarī | *seibarins |
| genitive | *seibareis | *seibaryow | *seibaryom |
| dative | *seibarei | *seibaribom | *seibaribos |
| locative | *seibarei | *? | *? |
| instrumental | *seibarī | *seibaribim | *seibaribis |
Derived terms
- *Windo-seibaris f
- Proto-Brythonic: *Gwɨnnohuɨβar, *Gwɨnnohuɨβ̃ar
- Breton: Gwenivar
- Middle Cornish: Gwynnever [ca. 1500]
- Old Welsh: *Guinhuifar (< *Gwɨnnohuɨβ̃ar?)
- Middle Welsh: Gwenhwyfar
- Welsh: Gwenhwyfar
- → Medieval Latin: Guennuvar [ca. 1130], Guanhuuara [ca. 1136], Guennuuar [ca. 1150], Wennevereia [ca. 1220]
- Middle Welsh: Gwenhwyfar
- Old Irish: Findabair
- Middle Irish: Finnabair
- Irish: Fionnabhair
- Middle Irish: Finnabair
- Proto-Brythonic: *Gwɨnnohuɨβar, *Gwɨnnohuɨβ̃ar
Descendants
- Old Irish: síabair (i-stem), síabar (o-stem)
References
- ↑ 1.0 1.1 Matasović, Ranko (2009) “*sēbro-”, in Etymological Dictionary of Proto-Celtic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 9), Leiden: Brill, →ISBN, pages 325, 443