Reconstruction:Proto-Germanic/ainawīgiją
Proto-Germanic
Etymology
From *ainaz (“one”) + *wīgiją (“battle”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑi̯.nɑ.ˌwiː.ɣi.jɑ̃/
Noun
*ainawīgiją n[1]
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *ainawīgiją | *ainawīgijō |
| vocative | *ainawīgiją | *ainawīgijō |
| accusative | *ainawīgiją | *ainawīgijō |
| genitive | *ainawīgijas, *ainawīgīs | *ainawīgijǫ̂ |
| dative | *ainawīgijai | *ainawīgijamaz |
| instrumental | *ainawīgijō | *ainawīgijamiz |
Descendants
- Old English: ānwīġ
- Old High German: einwīgi n, einwīg m
- Middle High German: einwīc
- Old Norse: einvígi
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*aina-wīgjan”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 9