Reconstruction:Proto-Germanic/brukkōną
Proto-Germanic
Etymology
From earlier paradigm *brukkōþi ~ *brukunanþi, from pre-Proto-Germanic *bʰrug-nā́-ti ~ *bʰrug-un-ánti, iterative to *brekaną (“to break”). Possible parallel formation with Latin frangō (“to break”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbruk.kɔː.nɑ̃/
Verb
*brukkōną[1]
Inflection
The original paradigm consisted of two stem variants, *brukk- against *bruk-.
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *brukkō | *brukkǭ | — | *brukkōi | ? | |
| 2nd singular | *brukkōsi | *brukkōs | *brukkō | *brukkōsai | *brukkōsau | |
| 3rd singular | *brukkōþi | *brukkō | *brukkōþau | *brukkōþai | *brukkōþau | |
| 1st dual | *brukkōs | *brukkōw | — | — | — | |
| 2nd dual | *brukkōþiz | *brukkōþiz | *brukkōþiz | — | — | |
| 1st plural | *brukkōmaz | *brukkōm | — | *brukkōnþai | *brukkōnþau | |
| 2nd plural | *brukkōþ | *brukkōþ | *brukkōþ | *brukkōnþai | *brukkōnþau | |
| 3rd plural | *brukkōnþi | *brukkōn | *brukkōnþau | *brukkōnþai | *brukkōnþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *brukkōdǭ | *brukkōdēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *brukkōdēz | *brukkōdēdīz | ||||
| 3rd singular | *brukkōdē | *brukkōdēdī | ||||
| 1st dual | *brukkōdēdū | *brukkōdēdīw | ||||
| 2nd dual | *brukkōdēdudiz | *brukkōdēdīdiz | ||||
| 1st plural | *brukkōdēdum | *brukkōdēdīm | ||||
| 2nd plural | *brukkōdēdud | *brukkōdēdīd | ||||
| 3rd plural | *brukkōdēdun | *brukkōdēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *brukkōndz | *brukkōdaz | ||||
Derived terms
- *brukkô
Descendants
- Proto-West Germanic: *brokkōn
- Old Norse: *broka
- Norwegian: broka