Reconstruction:Proto-Germanic/knuttōną
Proto-Germanic
Etymology
From Pre-Germanic *gn̥tnéh₂-, a zero-grade iterative to *knudaną (“to knead”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈknut.tɔː.nɑ̃/
Verb
*knuttōną
Inflection
The original paradigm consisted of two stem variants, singular *knutt- against non-singular *knud-.
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *knuttō | *knuttǭ | — | *knuttōi | ? | |
| 2nd singular | *knuttōsi | *knuttōs | *knuttō | *knuttōsai | *knuttōsau | |
| 3rd singular | *knuttōþi | *knuttō | *knuttōþau | *knuttōþai | *knuttōþau | |
| 1st dual | *knuttōs | *knuttōw | — | — | — | |
| 2nd dual | *knuttōþiz | *knuttōþiz | *knuttōþiz | — | — | |
| 1st plural | *knuttōmaz | *knuttōm | — | *knuttōnþai | *knuttōnþau | |
| 2nd plural | *knuttōþ | *knuttōþ | *knuttōþ | *knuttōnþai | *knuttōnþau | |
| 3rd plural | *knuttōnþi | *knuttōn | *knuttōnþau | *knuttōnþai | *knuttōnþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *knuttōdǭ | *knuttōdēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *knuttōdēz | *knuttōdēdīz | ||||
| 3rd singular | *knuttōdē | *knuttōdēdī | ||||
| 1st dual | *knuttōdēdū | *knuttōdēdīw | ||||
| 2nd dual | *knuttōdēdudiz | *knuttōdēdīdiz | ||||
| 1st plural | *knuttōdēdum | *knuttōdēdīm | ||||
| 2nd plural | *knuttōdēdud | *knuttōdēdīd | ||||
| 3rd plural | *knuttōdēdun | *knuttōdēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *knuttōndz | *knuttōdaz | ||||
Related terms
Descendants
- German: knotzen (dialectal)
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*knuttōn-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 298