Reconstruction:Proto-Germanic/manalīkô
Proto-Germanic
Etymology
From *manalīkaz (“manlike”) + *-ô. Equivalent to *manô (“man”) + *-līkaz (“-like, -ly”) + *-ô.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɑnɑˌliː.kɔːː/
Noun
*manalīkô m[1]
Inflection
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | *manalīkô | *manalīkaniz |
vocative | *manalīkô | *manalīkaniz |
accusative | *manalīkanų | *manalīkanunz |
genitive | *manalīkiniz | *manalīkanǫ̂ |
dative | *manalīkini | *manalīkammaz |
instrumental | *manalīkinē | *manalīkammiz |
Descendants
- Old English: manlīca, monlīca
- Old High German: manalīhho, manalīcho, manlīcho; manalīhha, manalīcha, manlīcha f
- Middle High German: manlīch
- Old Norse: mannlíkan n
- Icelandic: mannlíkan n
- Gothic: 𐌼𐌰𐌽𐌻𐌴𐌹𐌺𐌰 (manleika)
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*mann-līkōn”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 260