mannlíkan
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *manalīkô.
Noun
mannlíkan n (genitive mannlíkans, plural mannlíkǫn)
Declension
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | mannlíkan | mannlíkanit | mannlíkǫn | mannlíkǫnin |
| accusative | mannlíkan | mannlíkanit | mannlíkǫn | mannlíkǫnin |
| dative | mannlíkani | mannlíkaninu | mannlíkǫnum | mannlíkǫnunum |
| genitive | mannlíkans | mannlíkansins | mannlíkana | mannlíkananna |