Reconstruction:Proto-Germanic/murþrijô
Proto-Germanic
Etymology
From *murþrijaną (“to murder”) + *-ijô.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmur.θri.jɔːː/
Noun
*murþrijô m
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *murþrijô | *murþrijaniz |
| vocative | *murþrijô | *murþrijaniz |
| accusative | *murþrijanų | *murþrijanunz |
| genitive | *murþrijiniz | *murþrijanǫ̂ |
| dative | *murþrijini | *murþrijammaz |
| instrumental | *murþrijinē | *murþrijammiz |
Descendants
- Proto-West Germanic: *murþrijō
- Old English: myrþra
- Old High German: murdreo, murdiro (possibly attested once as myrdhra)
- Gothic: *𐌼𐌰𐌿𐍂𐌸𐍂𐌾𐌰 (*maurþrja), 𐌼𐌰𐌽𐌰𐌼𐌰𐌿𐍂𐌸𐍂𐌾𐌰 (manamaurþrja)
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*murþrjōn”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 277