Reconstruction:Proto-Germanic/smītaną
Proto-Germanic
Etymology
Perhaps from a Proto-Indo-European *smeyd- (“to smear, whick, strike, rub”), and cognate with Proto-Slavic *smědъ (“brown, dirty”), Old Armenian միծ (mic, “fetid mud”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsmiː.tɑ.nɑ̃/
Verb
*smītaną[2]
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *smītō | *smītaų | — | *smītai | ? | |
| 2nd singular | *smītizi | *smītaiz | *smīt | *smītazai | *smītaizau | |
| 3rd singular | *smītidi | *smītai | *smītadau | *smītadai | *smītaidau | |
| 1st dual | *smītōz | *smītaiw | — | — | — | |
| 2nd dual | *smītadiz | *smītaidiz | *smītadiz | — | — | |
| 1st plural | *smītamaz | *smītaim | — | *smītandai | *smītaindau | |
| 2nd plural | *smītid | *smītaid | *smītid | *smītandai | *smītaindau | |
| 3rd plural | *smītandi | *smītain | *smītandau | *smītandai | *smītaindau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *smait | *smitį̄ | ||||
| 2nd singular | *smaist | *smitīz | ||||
| 3rd singular | *smait | *smitī | ||||
| 1st dual | *smitū | *smitīw | ||||
| 2nd dual | *smitudiz | *smitīdiz | ||||
| 1st plural | *smitum | *smitīm | ||||
| 2nd plural | *smitud | *smitīd | ||||
| 3rd plural | *smitun | *smitīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *smītandz | *smitanaz | ||||
Related terms
Derived terms
Descendants
- Proto-West Germanic: *smītan
- Old Norse: smíta
- Gothic: *𐍃𐌼𐌴𐌹𐍄𐌰𐌽 (*smeitan) (in 𐌱𐌹𐍃𐌼𐌴𐌹𐍄𐌰𐌽 (bismeitan) and 𐌲𐌰𐍃𐌼𐌴𐌹𐍄𐌰𐌽 (gasmeitan))
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*smītan-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 459
- ^ Vladimir Orel (2003) “*smītanan”, in A Handbook of Germanic Etymology[2], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 355