smijten
Dutch
Etymology
From Middle Dutch smiten, from Old Dutch *smītan, from Proto-West Germanic *smītan, from Proto-Germanic *smītaną, from Proto-Indo-European *smeyd-.
Compare Low German smieten, West Frisian smite, German schmeißen, English smite, Danish smide.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsmɛi̯.tə(n)/
Audio: (file) - Rhymes: -ɛi̯tən
Verb
smijten
- to fling or hurl, to throw forcefully
Conjugation
| Conjugation of smijten (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | smijten | |||
| past singular | smeet | |||
| past participle | gesmeten | |||
| infinitive | smijten | |||
| gerund | smijten n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | smijt | smeet | ||
| 2nd person sing. (jij) | smijt | smeet | ||
| 2nd person sing. (u) | smijt | smeet | ||
| 2nd person sing. (gij) | smijt | smeet | ||
| 3rd person singular | smijt | smeet | ||
| plural | smijten | smeten | ||
| subjunctive sing.1 | smijte | smete | ||
| subjunctive plur.1 | smijten | smeten | ||
| imperative sing. | smijt | |||
| imperative plur.1 | smijt | |||
| participles | smijtend | gesmeten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aansmijten
- achternasmijten
- achteroversmijten
- achteruitsmijten
- afsmijten
- besmijten
- bijeensmijten
- bijsmijten
- binnensmijten
- buitensmijten
- dichtsmijten
- doodsmijten
- dooreensmijten
- doorsmijten
- ineensmijten
- insmijten
- kapotsmijten
- kleinsmijten
- leegsmijten
- lossmijten
- meesmijten
- missmijten
- nasmijten
- nedersmijten
- neersmijten
- omhoogsmijten
- omlaagsmijten
- omsmijten
- omversmijten
- ondereensmijten
- ondersmijten
- opeensmijten
- opensmijten
- opsmijten
- opzijsmijten
- overhoopsmijten
- oversmijten
- platsmijten
- rondsmijten
- samensmijten
- stuksmijten
- tegensmijten
- terugsmijten
- toesmijten
- uiteensmijten
- uitsmijten
- versmijten
- volsmijten
- vooroversmijten
- voorsmijten
- voortsmijten
- vooruitsmijten
- wegsmijten