Reconstruction:Proto-Germanic/stikkô
Proto-Germanic
Etymology
A deverbal formation from *stikkōną, from Proto-Indo-European *(s)teyg-.[1]
Noun
*stikkô m
Inflection
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | *stikkô | *stikkaniz |
vocative | *stikkô | *stikkaniz |
accusative | *stikkanų | *stikkanunz |
genitive | *stikkiniz | *stikkanǫ̂ |
dative | *stikkini | *stikkammaz |
instrumental | *stikkinē | *stikkammiz |
Descendants
- Proto-West Germanic: *stikkō, *stekkō
- Old Norse: stikki
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*stik(k)on-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 479
- ^ “stick, n.1”, in OED Online , Oxford: Oxford University Press, March 2017.