Reconstruction:Proto-Germanic/strittōną
Proto-Germanic
Etymology
From Proto-Indo-European *stridʰ-néh₂-ti, an iterative verb from Proto-Indo-European *streydʰ- (“to resist”), the same root gave rise to the strong verb *strīdaną; see there for cognates.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstrit.tɔː.nɑ̃/
Verb
*strittōną[1]
- (North Germanic) to stand upright
- (North Germanic) to resist
Inflection
The original paradigm consisted of two stem variants, singular *stritt- against non-singular *strid-.
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *strittō | *strittǭ | — | *strittōi | ? | |
| 2nd singular | *strittōsi | *strittōs | *strittō | *strittōsai | *strittōsau | |
| 3rd singular | *strittōþi | *strittō | *strittōþau | *strittōþai | *strittōþau | |
| 1st dual | *strittōs | *strittōw | — | — | — | |
| 2nd dual | *strittōþiz | *strittōþiz | *strittōþiz | — | — | |
| 1st plural | *strittōmaz | *strittōm | — | *strittōnþai | *strittōnþau | |
| 2nd plural | *strittōþ | *strittōþ | *strittōþ | *strittōnþai | *strittōnþau | |
| 3rd plural | *strittōnþi | *strittōn | *strittōnþau | *strittōnþai | *strittōnþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *strittōdǭ | *strittōdēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *strittōdēz | *strittōdēdīz | ||||
| 3rd singular | *strittōdē | *strittōdēdī | ||||
| 1st dual | *strittōdēdū | *strittōdēdīw | ||||
| 2nd dual | *strittōdēdudiz | *strittōdēdīdiz | ||||
| 1st plural | *strittōdēdum | *strittōdēdīm | ||||
| 2nd plural | *strittōdēdud | *strittōdēdīd | ||||
| 3rd plural | *strittōdēdun | *strittōdēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *strittōndz | *strittōdaz | ||||
Related terms
- *straitōną
- *stridiz
Descendants
- Old Norse: strita, *stritta