strita

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstrɪːta/
  • Rhymes: -ɪːta

Verb

strita (weak verb, third-person singular past indicative stritaði, supine stritað)

  1. (intransitive) to toil, to work hard
    Synonyms: erfiða, puða, streða, púla, baksa, basla, hamast, djöflast

Conjugation

strita – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur strita
supine sagnbót stritað
present participle
stritandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég strita stritaði striti stritaði
þú stritar stritaðir stritir stritaðir
hann, hún, það stritar stritaði striti stritaði
plural við stritum strituðum stritum strituðum
þið stritið strituðuð stritið strituðuð
þeir, þær, þau strita strituðu striti strituðu
imperative boðháttur
singular þú strita (þú), stritaðu
plural þið stritið (þið), stritiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stritast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að stritast
supine sagnbót stritast
present participle
stritandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég stritast stritaðist stritist stritaðist
þú stritast stritaðist stritist stritaðist
hann, hún, það stritast stritaðist stritist stritaðist
plural við stritumst strituðumst stritumst strituðumst
þið stritist strituðust stritist strituðust
þeir, þær, þau stritast strituðust stritist strituðust
imperative boðháttur
singular þú stritast (þú), stritastu
plural þið stritist (þið), stritisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stritaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
stritaður strituð stritað stritaðir stritaðar strituð
accusative
(þolfall)
stritaðan stritaða stritað stritaða stritaðar strituð
dative
(þágufall)
strituðum stritaðri strituðu strituðum strituðum strituðum
genitive
(eignarfall)
stritaðs stritaðrar stritaðs stritaðra stritaðra stritaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
stritaði stritaða stritaða strituðu strituðu strituðu
accusative
(þolfall)
stritaða strituðu stritaða strituðu strituðu strituðu
dative
(þágufall)
stritaða strituðu stritaða strituðu strituðu strituðu
genitive
(eignarfall)
stritaða strituðu stritaða strituðu strituðu strituðu

Derived terms

  • strit (toil, hard work)

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

strita

  1. (transitive) to drag with difficulty

Conjugation

Conjugation of strita — active (weak class 2)
infinitive strita
present participle stritandi
past participle stritaðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular strita stritaða strita stritaða
2nd person singular stritar stritaðir stritir stritaðir
3rd person singular stritar stritaði striti stritaði
1st person plural stritum strituðum stritim stritaðim
2nd person plural stritið strituðuð stritið stritaðið
3rd person plural strita strituðu striti stritaði
imperative present
2nd person singular strita
1st person plural stritum
2nd person plural stritið
Conjugation of strita — mediopassive (weak class 2)
infinitive stritask
present participle stritandisk
past participle stritazk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular stritumk strituðumk stritumk strituðumk
2nd person singular stritask stritaðisk stritisk stritaðisk
3rd person singular stritask stritaðisk stritisk stritaðisk
1st person plural stritumsk strituðumsk stritimsk stritaðimsk
2nd person plural stritizk strituðuzk stritizk stritaðizk
3rd person plural stritask strituðusk stritisk stritaðisk
imperative present
2nd person singular stritask
1st person plural stritumsk
2nd person plural stritizk

Descendants

  • Icelandic: strita
  • Norwegian Nynorsk: streta, strete

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “strita”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive