Reconstruction:Proto-West Germanic/erþubibungu
Proto-West Germanic
Etymology
*erþu + *bibungu (from the verb *bibēn (“to tremble”))
Noun
*erþubibungu f
Inflection
| ō-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *erþubibungu | |
| Genitive | *erþubibungā | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *erþubibungu | *erþubibungō |
| Accusative | *erþubibungā | *erþubibungā |
| Genitive | *erþubibungā | *erþubibungō |
| Dative | *erþubibungē | *erþubibungōm, *erþubibungum |
| Instrumental | *erþubibungu | *erþubibungōm, *erþubibungum |
Descendants
- Old English: eorþbeofung
- Middle English: erthbivung
- Old Frisian: erthbivinge
- Old Saxon: erđbiƀunga
- Middle Low German: erthbevinge
- Old Dutch: *erthbivunga
- Middle Dutch: erdbevinge
- Dutch: aardbeving
- Afrikaans: aardbewing
- Negerhollands: aerdbeeving
- Dutch: aardbeving
- Middle Dutch: erdbevinge
- Old High German: erdbibunga
- Middle High German: erdbibunge