Reconstruction:Proto-West Germanic/mānōþ
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *mēnōþs.
Noun
*mānōþ m[1]
Inflection
| Consonant stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *mānōþ | |
| Genitive | *mānōþi | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *mānōþ | *mānōþi |
| Accusative | *mānōþu | *mānōþi |
| Genitive | *mānōþi | *mānōþō |
| Dative | *mānōþi | *mānōþum |
| Instrumental | *mānōþi | *mānōþum |
Descendants
- Old English: mōnaþ, mōnoþ, mōnað — edh spelling
- Old Frisian: mōnath
- Old Saxon: mānuth
- Old Dutch: *mānoth
- Old High German: mānōd
References
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 57: “*mānōþ”