Reconstruction:Proto-West Germanic/mortārī
Proto-West Germanic
Etymology
Borrowed from Latin mortārium (“mortar”).[1]
Noun
*mortārī m
Inflection
| Masculine ja-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *mortārī | |
| Genitive | *mortārijas | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *mortārī | *mortārijō, *mortārijōs |
| Accusative | *mortārī | *mortārijā |
| Genitive | *mortārijas | *mortārijō |
| Dative | *mortārijē | *mortārijum |
| Instrumental | *mortāriju | *mortārijum |
Alternative reconstructions
- *mortālī, *morsārī, *morsālī
Descendants
- Old English: mortere
- Old Saxon: *mortāri
- Old Dutch: *mortari, *mortali
- Old High German: mortāri, mortari
References
- ^ de Vries, Jan (1971) “mortel”, in Nederlands etymologisch woordenboek [Dutch etymological dictionary] (in Dutch), Leiden: Brill, →ISBN