Reconstruction:Proto-West Germanic/munit
Proto-West Germanic
Etymology
Borrowed from Latin monēta.[1]
Noun
*munit m or n[2]
Inflection
Masculine a-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *munit | |
Genitive | *munitas | |
Singular | Plural | |
Nominative | *munit | *munitō, *munitōs |
Accusative | *munit | *munitā |
Genitive | *munitas | *munitō |
Dative | *munitē | *munitum |
Instrumental | *munitu | *munitum |
Neuter a-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *munit | |
Genitive | *munitas | |
Singular | Plural | |
Nominative | *munit | *munitu |
Accusative | *munit | *munitu |
Genitive | *munitas | *munitō |
Dative | *munitē | *munitum |
Instrumental | *munitu | *munitum |
Derived terms
Descendants
References
- ^ Miller, D. Gary (13 June 2012) “Early loanwords from Latin and Greek”, in External Influences on English: From its Beginnings to the Renaissance, Oxford University Press, , →ISBN, § 4.5, page 64.
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 135: “PWGmc *munit”
- ^ de Vries, Jan (1977) “mynt”, in Altnordisches etymologisches Wörterbuch [Old Norse Etymological Dictionary][1] (in German), 2nd revised edition, Leiden: Brill, page 398