Spartanus
Latin
Etymology
From Sparta (“Sparta”) + -ānus.
Adjective
Spartānus (feminine Spartāna, neuter Spartānum); first/second-declension adjective
- Spartan, of or pertaining to the Spartan people
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Spartānus | Spartāna | Spartānum | Spartānī | Spartānae | Spartāna | |
| genitive | Spartānī | Spartānae | Spartānī | Spartānōrum | Spartānārum | Spartānōrum | |
| dative | Spartānō | Spartānae | Spartānō | Spartānīs | |||
| accusative | Spartānum | Spartānam | Spartānum | Spartānōs | Spartānās | Spartāna | |
| ablative | Spartānō | Spartānā | Spartānō | Spartānīs | |||
| vocative | Spartāne | Spartāna | Spartānum | Spartānī | Spartānae | Spartāna | |
Noun
Spartānus m sg (genitive Spartānī, feminine Spartāna); second declension
- Spartan (person)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | masculine | feminine | ||
| nominative | Spartānus | Spartāna | Spartānī | Spartānae | |
| genitive | Spartānī | Spartānae | Spartānōrum | Spartānārum | |
| dative | Spartānō | Spartānae | Spartānīs | Spartānīs | |
| accusative | Spartānum | Spartānam | Spartānōs | Spartānās | |
| ablative | Spartānō | Spartānā | Spartānīs | Spartānīs | |
| vocative | Spartāne | Spartāna | Spartānī | Spartānae | |
References
- “Sparta”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Spartanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.