Superhomo
Latin
Etymology
From super- + homō, a calque of English Superman.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊˈpɛ.rʰɔ.moː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [suˈpɛː.ro.mo]
Noun
Superhomō m sg (genitive Superhominis); third declension
- (Contemporary Latin) Superman
- 2015, Jeff Kinney, Commentarii de Inepto Puero[1], →ISBN:
- Rolandus advenit indutus vestitu Superhominis, quem anno proximo etiam gessit, tametsi admonerem eum ut vestitu solito uteretur.
- Rowley arrived in an outfit of Superman, which he had last year also worn, even though I had urged him to wear everyday clothing.
Declension
Third-declension noun, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Superhomō |
genitive | Superhominis |
dative | Superhominī |
accusative | Superhominem |
ablative | Superhomine |
vocative | Superhomō |