Sutrinus
See also: sutrinus
Latin
Etymology
Sūtrium (“an ancient town in Etruria, now Sutri”) + -īnus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [suːˈtriː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [suˈt̪riː.nus]
Adjective
Sūtrīnus (feminine Sūtrīna, neuter Sūtrīnum); first/second-declension adjective
- of or belonging to Sūtrium.
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | Sūtrīnus | Sūtrīna | Sūtrīnum | Sūtrīnī | Sūtrīnae | Sūtrīna | |
genitive | Sūtrīnī | Sūtrīnae | Sūtrīnī | Sūtrīnōrum | Sūtrīnārum | Sūtrīnōrum | |
dative | Sūtrīnō | Sūtrīnae | Sūtrīnō | Sūtrīnīs | |||
accusative | Sūtrīnum | Sūtrīnam | Sūtrīnum | Sūtrīnōs | Sūtrīnās | Sūtrīna | |
ablative | Sūtrīnō | Sūtrīnā | Sūtrīnō | Sūtrīnīs | |||
vocative | Sūtrīne | Sūtrīna | Sūtrīnum | Sūtrīnī | Sūtrīnae | Sūtrīna |
Derived terms
References
- “Sūtrĭum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Sūtrĭum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.