Türklingel
German
Etymology
Tür (“door”) + Klingel (“bell”)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈtyːɐ̯ˌklɪŋl̩]
Audio: (file) - Hyphenation: Tür‧klin‧gel
Noun
Türklingel f (genitive Türklingel, plural Türklingeln)
Declension
Declension of Türklingel [feminine]
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indef. | def. | noun | def. | noun | |
| nominative | eine | die | Türklingel | die | Türklingeln |
| genitive | einer | der | Türklingel | der | Türklingeln |
| dative | einer | der | Türklingel | den | Türklingeln |
| accusative | eine | die | Türklingel | die | Türklingeln |
Related terms
- Telefonklingel
- Klingelgeräusch
- Klingelknopf
Further reading
- “Türklingel” in Duden online