Troianus

Latin

Etymology

From Troia (Troy) +‎ -ānus.

Pronunciation

Adjective

Troiānus (feminine Troiāna, neuter Troiānum); first/second-declension adjective

  1. Trojan

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative Troiānus Troiāna Troiānum Troiānī Troiānae Troiāna
genitive Troiānī Troiānae Troiānī Troiānōrum Troiānārum Troiānōrum
dative Troiānō Troiānae Troiānō Troiānīs
accusative Troiānum Troiānam Troiānum Troiānōs Troiānās Troiāna
ablative Troiānō Troiānā Troiānō Troiānīs
vocative Troiāne Troiāna Troiānum Troiānī Troiānae Troiāna

Descendants

  • Catalan: troià
  • French: troyen
  • Galician: troiano
  • Italian: troiano
  • Romanian: troian
  • Portuguese: troiano
  • Spanish: troyano
  • English: Trojan
  • German: trojanisch
  • Danish: trojansk
  • Swedish: trojansk
  • Russian: троянский (trojanskij)

Noun

Troiānus m (genitive Troiānī); second declension

  1. a Trojan

Descendants

References

  • Troianus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers