Urgulanius
Latin
Etymology
Unknown. Perhaps from *Urgius, a name which may be attested in CIL XI 6689. It may be connected to Pre-Samnite 𐌖𐌓𐌖𐌚𐌉𐌄𐌉𐌔, although the reading of the Pre-Samnite term is disputed and thus its potential etymology is uncertain.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ʊr.ɡʊˈɫa.ni.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ur.ɡuˈlaː.ni.us]
Proper noun
Urgulanius m sg (genitive Urgulaniī or Urgulanī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name"
- AE 1964, 242:
- P(ublius) Urgulanius / Sabinus / Iuliae Firmi f(iliae) Tertiae / uxori
- (please add an English translation of this quotation)
- P(ublius) Urgulanius / Sabinus / Iuliae Firmi f(iliae) Tertiae / uxori
- CIL 6, 29585:
- P(ublius) Urgulanius / Damocrates / Scen(a)e
- (please add an English translation of this quotation)
- P(ublius) Urgulanius / Damocrates / Scen(a)e
- a Roman cognomen
- CIL 14, 3606:
- M(arcus) Plautius M(arci) f(ilius) A(uli) n(epos) / Silvanus / co(n)s(ul) VIIvir epulon(um) / huic senatus triumphalia / ornamenta decrevit ob / res in Il(l)yrico bene gestas / Lartia Cn(aei) f(ilia) uxor / A(ulus) Plautius M(arci) f(ilius) / Urgulanius / vixit ann(os) IX
- (please add an English translation of this quotation)
- M(arcus) Plautius M(arci) f(ilius) A(uli) n(epos) / Silvanus / co(n)s(ul) VIIvir epulon(um) / huic senatus triumphalia / ornamenta decrevit ob / res in Il(l)yrico bene gestas / Lartia Cn(aei) f(ilia) uxor / A(ulus) Plautius M(arci) f(ilius) / Urgulanius / vixit ann(os) IX
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Urgulanius |
| genitive | Urgulaniī Urgulanī1 |
| dative | Urgulaniō |
| accusative | Urgulanium |
| ablative | Urgulaniō |
| vocative | Urgulanī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
- Urgulania
- Urgulanilla