aanbijten

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌbɛi̯.tə(n)/
  • Hyphenation: aan‧bij‧ten

Etymology 1

From Middle Dutch aenbiten. Equivalent to aan +‎ bijten.

Verb

aanbijten

  1. (transitive, of fish) to bite, to take the bait
  2. (transitive) to bite into (food), to take a bite from
  3. (transitive, archaic) to approach in order to bite
  4. (transitive, archaic) to lunge in order to bite, to (attempt to) attack by biting
Conjugation
Conjugation of aanbijten (strong class 1, separable)
infinitive aanbijten
past singular beet aan
past participle aangebeten
infinitive aanbijten
gerund aanbijten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
2nd person sing. (jij) bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
2nd person sing. (u) bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
2nd person sing. (gij) bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
3rd person singular bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
plural bijten aan beten aan aanbijten aanbeten
subjunctive sing.1 bijte aan bete aan aanbijte aanbete
subjunctive plur.1 bijten aan beten aan aanbijten aanbeten
imperative sing. bijt aan
imperative plur.1 bijt aan
participles aanbijtend aangebeten
1) Archaic.

Etymology 2

Compound of aan +‎ bijten.

Verb

aanbijten

  1. (transitive, obsolete) to have a light meal, in particular breakfast
Conjugation
Conjugation of aanbijten (strong class 1, separable)
infinitive aanbijten
past singular beet aan
past participle aangebeten
infinitive aanbijten
gerund aanbijten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
2nd person sing. (jij) bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
2nd person sing. (u) bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
2nd person sing. (gij) bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
3rd person singular bijt aan beet aan aanbijt aanbeet
plural bijten aan beten aan aanbijten aanbeten
subjunctive sing.1 bijte aan bete aan aanbijte aanbete
subjunctive plur.1 bijten aan beten aan aanbijten aanbeten
imperative sing. bijt aan
imperative plur.1 bijt aan
participles aanbijtend aangebeten
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.