aanblazen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenblasen. Equivalent to aan +‎ blazen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌblaː.zə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧bla‧zen

Verb

aanblazen

  1. (transitive) to kindle by means of breath or wind
  2. (transitive, figurative) to incite, to kindle
  3. (transitive) to inspire

Conjugation

Conjugation of aanblazen (strong class 7, separable)
infinitive aanblazen
past singular blies aan
past participle aangeblazen
infinitive aanblazen
gerund aanblazen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular blaas aan blies aan aanblaas aanblies
2nd person sing. (jij) blaast aan, blaas aan2 blies aan aanblaast aanblies
2nd person sing. (u) blaast aan blies aan aanblaast aanblies
2nd person sing. (gij) blaast aan bliest aan aanblaast aanbliest
3rd person singular blaast aan blies aan aanblaast aanblies
plural blazen aan bliezen aan aanblazen aanbliezen
subjunctive sing.1 blaze aan blieze aan aanblaze aanblieze
subjunctive plur.1 blazen aan bliezen aan aanblazen aanbliezen
imperative sing. blaas aan
imperative plur.1 blaast aan
participles aanblazend aangeblazen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.