aanblijven

Dutch

Etymology

From aan +‎ blijven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːmblɛi̯və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧blij‧ven

Verb

aanblijven

  1. (intransitive) to remain in office

Conjugation

Conjugation of aanblijven (strong class 1, separable)
infinitive aanblijven
past singular bleef aan
past participle aangebleven
infinitive aanblijven
gerund aanblijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular blijf aan bleef aan aanblijf aanbleef
2nd person sing. (jij) blijft aan, blijf aan2 bleef aan aanblijft aanbleef
2nd person sing. (u) blijft aan bleef aan aanblijft aanbleef
2nd person sing. (gij) blijft aan bleeft aan aanblijft aanbleeft
3rd person singular blijft aan bleef aan aanblijft aanbleef
plural blijven aan bleven aan aanblijven aanbleven
subjunctive sing.1 blijve aan bleve aan aanblijve aanbleve
subjunctive plur.1 blijven aan bleven aan aanblijven aanbleven
imperative sing. blijf aan
imperative plur.1 blijft aan
participles aanblijvend aangebleven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.