aanbraden

Dutch

Etymology

From aan +‎ braden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːmˌbraː.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧bra‧den

Verb

aanbraden

  1. (transitive, cooking, chiefly of meat) to sear, char

Conjugation

Conjugation of aanbraden (weak with strong past participle, separable)
infinitive aanbraden
past singular braadde aan
past participle aangebraden
infinitive aanbraden
gerund aanbraden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular braad aan braadde aan aanbraad aanbraadde
2nd person sing. (jij) braadt aan, braad aan2 braadde aan aanbraadt aanbraadde
2nd person sing. (u) braadt aan braadde aan aanbraadt aanbraadde
2nd person sing. (gij) braadt aan braadde aan aanbraadt aanbraadde
3rd person singular braadt aan braadde aan aanbraadt aanbraadde
plural braden aan braadden aan aanbraden aanbraadden
subjunctive sing.1 brade aan braadde aan aanbrade aanbraadde
subjunctive plur.1 braden aan braadden aan aanbraden aanbraadden
imperative sing. braad aan
imperative plur.1 braadt aan
participles aanbradend aangebraden
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.