aandikken

Dutch

Etymology

From aan +‎ dikken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːndɪkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧dik‧ken

Verb

aandikken

  1. (transitive) to thicken, fatten
  2. (transitive, figurative) to exaggerate, to embellish

Conjugation

Conjugation of aandikken (weak, separable)
infinitive aandikken
past singular dikte aan
past participle aangedikt
infinitive aandikken
gerund aandikken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dik aan dikte aan aandik aandikte
2nd person sing. (jij) dikt aan, dik aan2 dikte aan aandikt aandikte
2nd person sing. (u) dikt aan dikte aan aandikt aandikte
2nd person sing. (gij) dikt aan dikte aan aandikt aandikte
3rd person singular dikt aan dikte aan aandikt aandikte
plural dikken aan dikten aan aandikken aandikten
subjunctive sing.1 dikke aan dikte aan aandikke aandikte
subjunctive plur.1 dikken aan dikten aan aandikken aandikten
imperative sing. dik aan
imperative plur.1 dikt aan
participles aandikkend aangedikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.