aandribbelen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ dribbelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌdrɪ.bə.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧drib‧be‧len

Verb

aandribbelen

  1. (intransitive) to jog near

Conjugation

Conjugation of aandribbelen (weak, separable)
infinitive aandribbelen
past singular dribbelde aan
past participle aangedribbeld
infinitive aandribbelen
gerund aandribbelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dribbel aan dribbelde aan aandribbel aandribbelde
2nd person sing. (jij) dribbelt aan, dribbel aan2 dribbelde aan aandribbelt aandribbelde
2nd person sing. (u) dribbelt aan dribbelde aan aandribbelt aandribbelde
2nd person sing. (gij) dribbelt aan dribbelde aan aandribbelt aandribbelde
3rd person singular dribbelt aan dribbelde aan aandribbelt aandribbelde
plural dribbelen aan dribbelden aan aandribbelen aandribbelden
subjunctive sing.1 dribbele aan dribbelde aan aandribbele aandribbelde
subjunctive plur.1 dribbelen aan dribbelden aan aandribbelen aandribbelden
imperative sing. dribbel aan
imperative plur.1 dribbelt aan
participles aandribbelend aangedribbeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.