aanhaken

Dutch

Etymology

From aan +‎ haken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌɦaː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧ha‧ken

Verb

aanhaken

  1. (transitive) to hook (attach a hook to)
  2. (transitive) to hook (catch with a hook)
  3. (intransitive) to join, tag along
    Ik haak later bij jullie aan. ― I'll join you later.

Conjugation

Conjugation of aanhaken (weak, separable)
infinitive aanhaken
past singular haakte aan
past participle aangehaakt
infinitive aanhaken
gerund aanhaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular haak aan haakte aan aanhaak aanhaakte
2nd person sing. (jij) haakt aan, haak aan2 haakte aan aanhaakt aanhaakte
2nd person sing. (u) haakt aan haakte aan aanhaakt aanhaakte
2nd person sing. (gij) haakt aan haakte aan aanhaakt aanhaakte
3rd person singular haakt aan haakte aan aanhaakt aanhaakte
plural haken aan haakten aan aanhaken aanhaakten
subjunctive sing.1 hake aan haakte aan aanhake aanhaakte
subjunctive plur.1 haken aan haakten aan aanhaken aanhaakten
imperative sing. haak aan
imperative plur.1 haakt aan
participles aanhakend aangehaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.