aanhebben

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenhebben; compare German anhaben. By surface analysis, aan +‎ hebben.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌɦɛbə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧heb‧ben

Verb

aanhebben

  1. (transitive) to have on, to wear (clothing)
    Wat een leuke trui heb je aan!
    What a nice sweater you're wearing!

Conjugation

Conjugation of aanhebben (weak, irregular, separable)
infinitive aanhebben
past singular had aan
past participle aangehad
infinitive aanhebben
gerund aanhebben n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular heb aan had aan aanheb aanhad
2nd person sing. (jij) hebt aan, heb aan2 had aan aanhebt aanhad
2nd person sing. (u) hebt aan, heeft aan had aan aanhebt, aanheeft aanhad
2nd person sing. (gij) hebt aan hadt aan aanhebt aanhadt
3rd person singular heeft aan had aan aanheeft aanhad
plural hebben aan hadden aan aanhebben aanhadden
subjunctive sing.1 hebbe aan hadde aan aanhebbe aanhadde
subjunctive plur.1 hebben aan hadden aan aanhebben aanhadden
imperative sing. heb aan
imperative plur.1 hebt aan
participles aanhebbend aangehad
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.