aanhitsen

Dutch

Etymology

From aan +‎ hitsen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnɦɪtsə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧hit‧sen

Verb

aanhitsen

  1. (transitive) to incite
    Synonym: ophitsen

Conjugation

Conjugation of aanhitsen (weak, separable)
infinitive aanhitsen
past singular hitste aan
past participle aangehitst
infinitive aanhitsen
gerund aanhitsen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hits aan hitste aan aanhits aanhitste
2nd person sing. (jij) hitst aan, hits aan2 hitste aan aanhitst aanhitste
2nd person sing. (u) hitst aan hitste aan aanhitst aanhitste
2nd person sing. (gij) hitst aan hitste aan aanhitst aanhitste
3rd person singular hitst aan hitste aan aanhitst aanhitste
plural hitsen aan hitsten aan aanhitsen aanhitsten
subjunctive sing.1 hitse aan hitste aan aanhitse aanhitste
subjunctive plur.1 hitsen aan hitsten aan aanhitsen aanhitsten
imperative sing. hits aan
imperative plur.1 hitst aan
participles aanhitsend aangehitst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.