aanjuichen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ juichen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌjœy̯.xə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧jui‧chen

Verb

aanjuichen

  1. (obsolete) synonym of toejuichen

Conjugation

Conjugation of aanjuichen (weak, separable)
infinitive aanjuichen
past singular juichte aan
past participle aangejuicht
infinitive aanjuichen
gerund aanjuichen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular juich aan juichte aan aanjuich aanjuichte
2nd person sing. (jij) juicht aan, juich aan2 juichte aan aanjuicht aanjuichte
2nd person sing. (u) juicht aan juichte aan aanjuicht aanjuichte
2nd person sing. (gij) juicht aan juichte aan aanjuicht aanjuichte
3rd person singular juicht aan juichte aan aanjuicht aanjuichte
plural juichen aan juichten aan aanjuichen aanjuichten
subjunctive sing.1 juiche aan juichte aan aanjuiche aanjuichte
subjunctive plur.1 juichen aan juichten aan aanjuichen aanjuichten
imperative sing. juich aan
imperative plur.1 juicht aan
participles aanjuichend aangejuicht
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.