aankloten

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ kloten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌkloː.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧klo‧ten

Verb

aankloten

  1. (intransitive) to screw around, to faff about, to fuck around (to waste time with idle actions)

Conjugation

Conjugation of aankloten (weak, separable)
infinitive aankloten
past singular klootte aan
past participle aangekloot
infinitive aankloten
gerund aankloten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kloot aan klootte aan aankloot aanklootte
2nd person sing. (jij) kloot aan klootte aan aankloot aanklootte
2nd person sing. (u) kloot aan klootte aan aankloot aanklootte
2nd person sing. (gij) kloot aan klootte aan aankloot aanklootte
3rd person singular kloot aan klootte aan aankloot aanklootte
plural kloten aan klootten aan aankloten aanklootten
subjunctive sing.1 klote aan klootte aan aanklote aanklootte
subjunctive plur.1 kloten aan klootten aan aankloten aanklootten
imperative sing. kloot aan
imperative plur.1 kloot aan
participles aanklotend aangekloot
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.