aanknopen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aencnôpen. Equivalent to aan +‎ knopen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːŋknoːpə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧kno‧pen

Verb

aanknopen

  1. (transitive) to tie on to
  2. (transitive) to enter into, to begin

Conjugation

Conjugation of aanknopen (weak, separable)
infinitive aanknopen
past singular knoopte aan
past participle aangeknoopt
infinitive aanknopen
gerund aanknopen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular knoop aan knoopte aan aanknoop aanknoopte
2nd person sing. (jij) knoopt aan, knoop aan2 knoopte aan aanknoopt aanknoopte
2nd person sing. (u) knoopt aan knoopte aan aanknoopt aanknoopte
2nd person sing. (gij) knoopt aan knoopte aan aanknoopt aanknoopte
3rd person singular knoopt aan knoopte aan aanknoopt aanknoopte
plural knopen aan knoopten aan aanknopen aanknoopten
subjunctive sing.1 knope aan knoopte aan aanknope aanknoopte
subjunctive plur.1 knopen aan knoopten aan aanknopen aanknoopten
imperative sing. knoop aan
imperative plur.1 knoopt aan
participles aanknopend aangeknoopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • aanknoping

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.