aankruisen

Dutch

Etymology

From aan +‎ kruisen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌkrœy̯.sə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧krui‧sen

Verb

aankruisen

  1. to mark with a cross, to check, to tick

Conjugation

Conjugation of aankruisen (weak, separable)
infinitive aankruisen
past singular kruiste aan
past participle aangekruist
infinitive aankruisen
gerund aankruisen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kruis aan kruiste aan aankruis aankruiste
2nd person sing. (jij) kruist aan, kruis aan2 kruiste aan aankruist aankruiste
2nd person sing. (u) kruist aan kruiste aan aankruist aankruiste
2nd person sing. (gij) kruist aan kruiste aan aankruist aankruiste
3rd person singular kruist aan kruiste aan aankruist aankruiste
plural kruisen aan kruisten aan aankruisen aankruisten
subjunctive sing.1 kruise aan kruiste aan aankruise aankruiste
subjunctive plur.1 kruisen aan kruisten aan aankruisen aankruisten
imperative sing. kruis aan
imperative plur.1 kruist aan
participles aankruisend aangekruist
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.