aanlachen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenlachen. Equivalent to aan +‎ lachen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnlɑxə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧la‧chen

Verb

aanlachen

  1. (transitive) to smile at
  2. (transitive) to smile on, to be beneficial or favourable

Conjugation

Conjugation of aanlachen (weak with strong past participle, separable)
infinitive aanlachen
past singular lachte aan
past participle aangelachen
infinitive aanlachen
gerund aanlachen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lach aan lachte aan aanlach aanlachte
2nd person sing. (jij) lacht aan, lach aan2 lachte aan aanlacht aanlachte
2nd person sing. (u) lacht aan lachte aan aanlacht aanlachte
2nd person sing. (gij) lacht aan lachte aan aanlacht aanlachte
3rd person singular lacht aan lachte aan aanlacht aanlachte
plural lachen aan lachten aan aanlachen aanlachten
subjunctive sing.1 lache aan lachte aan aanlache aanlachte
subjunctive plur.1 lachen aan lachten aan aanlachen aanlachten
imperative sing. lach aan
imperative plur.1 lacht aan
participles aanlachend aangelachen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.