aanmanen

Dutch

Etymology

From aan +‎ manen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌmaː.nə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧ma‧nen

Verb

aanmanen

  1. to admonish, to urge

Conjugation

Conjugation of aanmanen (weak, separable)
infinitive aanmanen
past singular maande aan
past participle aangemaand
infinitive aanmanen
gerund aanmanen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maan aan maande aan aanmaan aanmaande
2nd person sing. (jij) maant aan, maan aan2 maande aan aanmaant aanmaande
2nd person sing. (u) maant aan maande aan aanmaant aanmaande
2nd person sing. (gij) maant aan maande aan aanmaant aanmaande
3rd person singular maant aan maande aan aanmaant aanmaande
plural manen aan maanden aan aanmanen aanmaanden
subjunctive sing.1 mane aan maande aan aanmane aanmaande
subjunctive plur.1 manen aan maanden aan aanmanen aanmaanden
imperative sing. maan aan
imperative plur.1 maant aan
participles aanmanend aangemaand
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.