aanmoedigen

Dutch

Etymology

From aan +‎ moedig +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌmudəɣə(n)/ (The /n/ may assimilate to the postceding /m/, with optional gemination, but the underlying phoneme is still present, as can be seen in the pronunciation of inflected forms such as aangemoedigd ([ˈãːn.ɣəˌmu.dəxt] or [ˈãː(ŋ).ɣəˌmu.dəxt]).)
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧moe‧di‧gen

Verb

aanmoedigen

  1. (transitive) to encourage

Conjugation

Conjugation of aanmoedigen (weak, separable)
infinitive aanmoedigen
past singular moedigde aan
past participle aangemoedigd
infinitive aanmoedigen
gerund aanmoedigen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular moedig aan moedigde aan aanmoedig aanmoedigde
2nd person sing. (jij) moedigt aan, moedig aan2 moedigde aan aanmoedigt aanmoedigde
2nd person sing. (u) moedigt aan moedigde aan aanmoedigt aanmoedigde
2nd person sing. (gij) moedigt aan moedigde aan aanmoedigt aanmoedigde
3rd person singular moedigt aan moedigde aan aanmoedigt aanmoedigde
plural moedigen aan moedigden aan aanmoedigen aanmoedigden
subjunctive sing.1 moedige aan moedigde aan aanmoedige aanmoedigde
subjunctive plur.1 moedigen aan moedigden aan aanmoedigen aanmoedigden
imperative sing. moedig aan
imperative plur.1 moedigt aan
participles aanmoedigend aangemoedigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.