aanpakken

Dutch

Etymology

From aan +‎ pakken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːmˌpɑkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧pak‧ken

Verb

aanpakken

  1. (transitive) to take, to hold, to take over (when something is handed over)
  2. (transitive) to deal with, to tackle (a problem)

Conjugation

Conjugation of aanpakken (weak, separable)
infinitive aanpakken
past singular pakte aan
past participle aangepakt
infinitive aanpakken
gerund aanpakken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular pak aan pakte aan aanpak aanpakte
2nd person sing. (jij) pakt aan, pak aan2 pakte aan aanpakt aanpakte
2nd person sing. (u) pakt aan pakte aan aanpakt aanpakte
2nd person sing. (gij) pakt aan pakte aan aanpakt aanpakte
3rd person singular pakt aan pakte aan aanpakt aanpakte
plural pakken aan pakten aan aanpakken aanpakten
subjunctive sing.1 pakke aan pakte aan aanpakke aanpakte
subjunctive plur.1 pakken aan pakten aan aanpakken aanpakten
imperative sing. pak aan
imperative plur.1 pakt aan
participles aanpakkend aangepakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.