aanreiken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenreiken. Equivalent to aan +‎ reiken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌrɛi̯kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧rei‧ken

Verb

aanreiken

  1. (transitive) to pass, to hand over

Conjugation

Conjugation of aanreiken (weak, separable)
infinitive aanreiken
past singular reikte aan
past participle aangereikt
infinitive aanreiken
gerund aanreiken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular reik aan reikte aan aanreik aanreikte
2nd person sing. (jij) reikt aan, reik aan2 reikte aan aanreikt aanreikte
2nd person sing. (u) reikt aan reikte aan aanreikt aanreikte
2nd person sing. (gij) reikt aan reikte aan aanreikt aanreikte
3rd person singular reikt aan reikte aan aanreikt aanreikte
plural reiken aan reikten aan aanreiken aanreikten
subjunctive sing.1 reike aan reikte aan aanreike aanreikte
subjunctive plur.1 reiken aan reikten aan aanreiken aanreikten
imperative sing. reik aan
imperative plur.1 reikt aan
participles aanreikend aangereikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • aanreiking

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.