aanspannen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ spannen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌspɑ.nə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧span‧nen

Verb

aanspannen

  1. (transitive) to stretch, to apply tension to
  2. (transitive) to put (animals) before a cart or carriage
  3. (transitive, law) to launch, to start (a trial or lawsuit)

Conjugation

Conjugation of aanspannen (weak with strong past participle, separable)
infinitive aanspannen
past singular spande aan
past participle aangespannen
infinitive aanspannen
gerund aanspannen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular span aan spande aan aanspan aanspande
2nd person sing. (jij) spant aan, span aan2 spande aan aanspant aanspande
2nd person sing. (u) spant aan spande aan aanspant aanspande
2nd person sing. (gij) spant aan spande aan aanspant aanspande
3rd person singular spant aan spande aan aanspant aanspande
plural spannen aan spanden aan aanspannen aanspanden
subjunctive sing.1 spanne aan spande aan aanspanne aanspande
subjunctive plur.1 spannen aan spanden aan aanspannen aanspanden
imperative sing. span aan
imperative plur.1 spant aan
participles aanspannend aangespannen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • aanspanning
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.