aanspinnen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ spinnen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌspɪ.nə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧spin‧nen

Verb

aanspinnen

  1. (transitive) to add, affix or join by weaving or spinning
  2. (transitive, archaic) to begin or add to a story, act or history; to start a conversation

Conjugation

Conjugation of aanspinnen (strong class 3a, separable)
infinitive aanspinnen
past singular spon aan
past participle aangesponnen
infinitive aanspinnen
gerund aanspinnen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular spin aan spon aan aanspin aanspon
2nd person sing. (jij) spint aan, spin aan2 spon aan aanspint aanspon
2nd person sing. (u) spint aan spon aan aanspint aanspon
2nd person sing. (gij) spint aan spont aan aanspint aanspont
3rd person singular spint aan spon aan aanspint aanspon
plural spinnen aan sponnen aan aanspinnen aansponnen
subjunctive sing.1 spinne aan sponne aan aanspinne aansponne
subjunctive plur.1 spinnen aan sponnen aan aanspinnen aansponnen
imperative sing. spin aan
imperative plur.1 spint aan
participles aanspinnend aangesponnen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.