aanstampen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ stampen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌstɑm.pə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧stam‧pen

Verb

aanstampen

  1. (transitive) to tamp; especially, to stamp/stomp (on soil or a granular fluid) to make it compact

Conjugation

Conjugation of aanstampen (weak, separable)
infinitive aanstampen
past singular stampte aan
past participle aangestampt
infinitive aanstampen
gerund aanstampen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stamp aan stampte aan aanstamp aanstampte
2nd person sing. (jij) stampt aan, stamp aan2 stampte aan aanstampt aanstampte
2nd person sing. (u) stampt aan stampte aan aanstampt aanstampte
2nd person sing. (gij) stampt aan stampte aan aanstampt aanstampte
3rd person singular stampt aan stampte aan aanstampt aanstampte
plural stampen aan stampten aan aanstampen aanstampten
subjunctive sing.1 stampe aan stampte aan aanstampe aanstampte
subjunctive plur.1 stampen aan stampten aan aanstampen aanstampten
imperative sing. stamp aan
imperative plur.1 stampt aan
participles aanstampend aangestampt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • aanstamper
  • aanstamping
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.