aanstaren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenstaren. Equivalent to aan +‎ staren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌstaːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧sta‧ren

Verb

aanstaren

  1. (transitive) to stare at, to stare in the eyes/face

Conjugation

Conjugation of aanstaren (weak, separable)
infinitive aanstaren
past singular staarde aan
past participle aangestaard
infinitive aanstaren
gerund aanstaren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular staar aan staarde aan aanstaar aanstaarde
2nd person sing. (jij) staart aan, staar aan2 staarde aan aanstaart aanstaarde
2nd person sing. (u) staart aan staarde aan aanstaart aanstaarde
2nd person sing. (gij) staart aan staarde aan aanstaart aanstaarde
3rd person singular staart aan staarde aan aanstaart aanstaarde
plural staren aan staarden aan aanstaren aanstaarden
subjunctive sing.1 stare aan staarde aan aanstare aanstaarde
subjunctive plur.1 staren aan staarden aan aanstaren aanstaarden
imperative sing. staar aan
imperative plur.1 staart aan
participles aanstarend aangestaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.