aansteken

Dutch

Etymology

From aan +‎ steken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnsteːkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧ste‧ken

Verb

aansteken

  1. (transitive) to light, kindle
  2. (transitive) to infect, taint

Conjugation

Conjugation of aansteken (strong class 4, separable)
infinitive aansteken
past singular stak aan
past participle aangestoken
infinitive aansteken
gerund aansteken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular steek aan stak aan aansteek aanstak
2nd person sing. (jij) steekt aan, steek aan2 stak aan aansteekt aanstak
2nd person sing. (u) steekt aan stak aan aansteekt aanstak
2nd person sing. (gij) steekt aan staakt aan aansteekt aanstaakt
3rd person singular steekt aan stak aan aansteekt aanstak
plural steken aan staken aan aansteken aanstaken
subjunctive sing.1 steke aan stake aan aansteke aanstake
subjunctive plur.1 steken aan staken aan aansteken aanstaken
imperative sing. steek aan
imperative plur.1 steekt aan
participles aanstekend aangestoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.