aansterven

Dutch

Etymology

From aan +‎ sterven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌstɛrvə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧ster‧ven

Verb

aansterven

  1. (ergative) to inherit

Conjugation

Conjugation of aansterven (strong class 3+7, separable)
infinitive aansterven
past singular stierf aan
past participle aangestorven
infinitive aansterven
gerund aansterven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sterf aan stierf aan aansterf aanstierf
2nd person sing. (jij) sterft aan, sterf aan2 stierf aan aansterft aanstierf
2nd person sing. (u) sterft aan stierf aan aansterft aanstierf
2nd person sing. (gij) sterft aan stierft aan aansterft aanstierft
3rd person singular sterft aan stierf aan aansterft aanstierf
plural sterven aan stierven aan aansterven aanstierven
subjunctive sing.1 sterve aan stierve aan aansterve aanstierve
subjunctive plur.1 sterven aan stierven aan aansterven aanstierven
imperative sing. sterf aan
imperative plur.1 sterft aan
participles aanstervend aangestorven
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.